Prawo i Sprawiedliwość

Aerolit · Wysłany: Sob 9:52, 15 Mar 2008 Temat postu: Obsesja roszczeń

Data: 08-03-14 20:13

Restytucja Mienia Żydowskiego i Obietnice Tuska

Iwo Cyprian Pogonowski
[link widoczny dla zalogowanych]

Propagowana świadomość Holokaustu według szanowanego izraelskiego pisarza, Boas'a Evron'a "jest oficjalną propagandową indoktrynacją, która zawiera fałszywe slogany i zafałszowany pogląd na świat, który wcale nie ma szerzyć zrozumienia przeszłości, ale ma na celu manipulowanie teraźniejszością." Logicznie biorąc wiedza o nazistowskim ludobójstwie Żydów powinna powodować w Izraelu opór, przeciwko prześladowaniu Palestyńczyków przez rząd Izraela i skandalicznemu grożeniu mieszkańcom Gazy Holokaustem.

Według Evron'a "pamięć eksterminacji nazistowskiej" obecnie służy "jako skuteczne narzędzie w rękach przywództwa w Izraelu i Żydów zagranicą." Podstawą tego są dwa dogmaty. Pierwszy, że "Holokaust jest niezaprzeczalnie unikalnym zdarzeniem w historii." Drugi, że "Holokaust jest skutkiem nieracjonalnej i odwiecznej nienawiści nie-Żydów przeciwko Żydom."

Obydwa powyższe dogmaty nie istniały na forum publicznym przed wojną 1967 roku, po której to wojnie, dogmaty te, stały się podstawowymi elementami w propagandowej literaturze Holokaustu. Żaden z tych dogmatów nie figurował w uczciwych studiach nad niemieckim ludobójstwem Żydów. Natomiast obydwa te dogmaty wywodzą się ze skrajnych poglądów zawartych w Judaizmie talmudycznym i w Syjonizmie, ale ich nie było np. wśród zorganizowanego Żydostwa w USA, w latach powojennych, starało się ono przedstawiać niemieckie ludobójstwo Żydów, jako jedno z tragicznych zjawisk w ogólnoludzkiej historii.

Po wojnie 1967 roku nastąpiła zmiana wśród organizacji żydowskich w USA i przyjęto hasło, że "Holokaust ...był wyjątkowy w historii ludzkości." Historyk David Standard kpił sobie, że wówczas "małe przedsiębiorstwo Holokaustu tworzy mit o wyjątkowości doświadczeń żydowskich z energią i pomysłowością religijnych fanatyków."

Dogmat o wyjątkowości nie ma sensu według profesora Noraman Finkelstein'a autora "The Holocaust Industry: Refleksje nad eksploatacją cierpień Żydów." W książce tej autor opisuje Elie Wiesel'a, inicjatora zastosowania słowa "Holokaust" jako określenie tragedii Żydów, w czasie wojny jako "błazna nadwornego przemysłu Holokaustu,"( "Resident clown w Holocaust Industry").

Rząd niemiecki wypłaca odszkodowanie weteranom gett i obozów, tak, że coraz więcej Żydów zgłasza się jako "Holocaust survivors." Matka profesora Finkelstein'a, która mimo pobytu w obozie niemieckim nie dostała pełnego odszkodowania pobranego na jej konto przez żydowski ruch roszczeniowy, powiedziała: "Jeżeli jest prawdą, że tylu Żydów przeżyło obozy i getta, to ilu Żydów naprawdę Hitler zabił?"

Żydowski ruch roszczeniowy działa na wielką skalę. Dla przykładu: Lawrence Eagleburger, były sekretarz stanu USA, zarabia rocznie 300,000 dolarów jako prezes "Międzynarodowej Komisji do roszczeń asekuracyjnych czasu Holokaustu," a Saul Kagan rocznie zarabiał 105,000 dolarów jako główny sekretarz "Konferencji Roszczeń," który został skazany za 33 oszustwa bankowe w Nowym Jorku (po wielu apelacjach nie dostał się on do więzienia).

Aparat szantażu żydowskiego ruchu roszczeniowego, według Finkelstein'a, wymógł na bankach szwajcarskich ponad miliard dolarów w zamian za udowodnioną należność 32 milionów dolarów, po presji pro-żydowskich amerykańskich dygnitarzy, takich jak sekretarz stanu Madeleine Albright i oskarżeniach Szwajcarów o wyjątkową chciwość, dwulicowość, egotyzm, antysemityzm, etc. w prasie w USA.

Dwaj miliarderzy: Edgar Bronfman, prezes Światowego Kongresu Żydów i sekretarz tej organizacji, rabin Izrael Singer, miliarder w handlu nieruchomościami "pertraktowali" z bankierami szwajcarskimi "dla dobra Żydów." Rabin Singer od lat napada na Polskę i przysięga od wielu lat, że mienie po-żydowskie w Polsce odziedziczą Żydzi, a nie państwo polskie lub Polacy, oraz grozi stałym zniesławianiem Polski i Polaków póki swego celu nie osiągnie.

"Konferencja Roszczeń" jest atakowana w sądach przez okradzionych przez nią na setki milionów dolarów Żydów z Niemiec Wschodnich, a sam Singer w końcu został skompromitowany "dobroczynnością cudzymi pieniędzmi." Wcześniej, 13 marca, 2000 roku twierdził, że "w Austrii wartość po-żydowskiego mienia wynosi dziesięć miliardów dolarów i że 50% dzieł sztuki w USA pochodzi z rabunku zbiorów żydowskich." Twierdzenia te spowodowały opinię profesora Finkelstein'a że "żydowski ruch roszczeniowy dostaje obłędu."

Żydowski ruch roszczeniowy rozpowszechnia wśród Żydów i nie-Żydów oszczerstwa anty-polskie i twierdzi, że Polacy poddali się po jednym dniu walki i nie odegrali żadnej roli w pokonaniu hitlerowskich Niemiec. Natomiast Szwajcarzy jakoby zamykali Żydów "obozach pracy niewolniczej" w czasie wojny.

Typowo rodzina rabina Marvin'a Hier'a pobiera wysokie pensje w sumie 520,000 dolarów, w 1995 roku, według Finkelsteina, w Centrze Simon'a Wiesental'a w Kalifornii. Rodzina ta podnosi swoje dochody za pomocą wystawy "Dachau spotyka Disneyland," jako skuteczne stosowanie sensacji lunaparku i uczucia strachu u publiczności w celu zbierania pieniędzy. Przypomina to karykaturalną kreskówkę Holokaustu pod tytułem Mysz gdzie Żydów symbolizowały myszy, Niemców koty, a Polaków świnie, co zupełnie nie przeszkadzało Radkowi Sikorskiemu.

Nic dziwnego, że na takim tle, 12 marca, 2008 były marszałek Sejmu Ludwik Dorn odniósł się z rezerwą do problemu restytucji mienia żydowskiego w Polsce. Ludwik Dorn wyraził opinię, że obietnica przeprowadzenia reprywatyzacji złożona przez Donalda Tuska środowiskom żydowskim w USA, nie była ani symbolicznie ani politycznie najlepszym posunięciem.

Uważam, że na tle zniszczeń wojennych, jakim uległa Polska, nie ma powodu dawania pierwszeństwa Żydom przed nie-Żydami w regulowaniu roszczeń w sądach polskich. W żadnym wypadku skompromitowany żydowski ruch roszczeniowy organizacji żydowskich w Ameryce nie powinien otrzymywać ani pieniędzy ani żadnych tytułów własności i zobowiązań od władz polskich, którym grozi zdominowanie przez wierzycieli żydowskich i Izrael.